Leo van den Ende
Zandschuit Noordwijkerhout

Dit schilderij van Leo van den Ende ademt de sfeer van een voorjaarsdag zoals men die zich alleen in de Bollenstreek kan voorstellen: rijk aan kleur, licht en een bijna tastbare rust.

De zandschuit ligt in de buurt van het Oosterduinse meer stil in het water, alsof ook zij even geniet van de bloei van de tulpen en hyacinten rondom. Het rood, geel en paars van de bloemenvelden vormen een levend tapijt dat schittert in de zon, terwijl de wolkenluchten en het spiegelende water voor een gevoel van weidsheid zorgen.

Historisch gezien waren dit soort schuiten een onmisbaar onderdeel van het leven in de streek. Ze werden gebruikt om zand te vervoeren – essentieel voor het ophogen en verbeteren van de schrale duingrond – maar ook om de bloemen en bollen naar veilingen of markten te brengen.

Noordwijkerhout is al eeuwenlang een centrum van bloembollencultuur. De velden rond het meer geven in het voorjaar een bont schouwspel dat schilders en dichters weet te inspireren, en waar toeristen uit binnen- en buitenland al sinds de 19e eeuw voor afreizen.

Leo van den Ende vangt met zijn impressionistische toets niet alleen het landschap, maar ook de ziel van dit stukje Holland: de stille samenwerking tussen mens, natuur en traditie.

De schuit ligt nu rustig afgemeerd – als een korte adempauze in de cyclus van arbeid en bloei – en benadrukt daarmee de vergankelijkheid én de herhaling van de seizoenen.