Rob van Assen
Noordwijks vissersdorp in 1895

Vanaf de duinen bij Huis ter Duin ontvouwt zich een uitzicht dat vandaag alleen nog in herinnering bestaat.

Beneden ligt het oude vissersdorp Noordwijk aan Zee, met zijn daken van rode pannen die als een warme deken tegen de kust liggen.

Rechts steekt de toren van de Hervormde Kerk aan de Hoofdstraat boven het zeedorp uit, het vertrouwde baken voor wie op zee was.

Op het strand liggen de bomschuiten klaar, robuuste houten schepen die met veel krachtsinspanning in de branding werden getrokken. Ze wachten op het juiste tij om uit te varen. Aan de horizonvaart al een schip, zijn zeilen donker tegen de lichte lucht.

Op de voorgrond, boven op het duin, staat een vissersvrouw. Haar rok bolt licht in de wind terwijl ze met de hand boven de ogen over zee tuurt. Misschien wacht ze op haar man of zoon, die met de vloot is uitgevaren.

De lucht is wijds en vredig, met wolken die langzaam overdrijven, het soort dag waarop de tijd even lijkt stil te staan.

Met dit schilderij brengt Rob van Assen het oude Noordwijk terug zoals het ooit was: een hechte gemeenschap van vissers, vrouwen en kinderen, omgeven door duin, zee en stilte. Een dorp dat leefde met de wind, en waarvan de ziel hier nog voelbaar is.