Rob van Assen
Praatje op de bloeddam

Op een koude winterdag rond 1900 heerst er bedrijvigheid op de Bloeddam, een oud stukje Noordwijk aan Zee, gelegen achter de Hoofdstraat, waar later ’t Stille Zuie zou verrijzen. De daken zijn met sneeuw bedekt, en uit de schoorstenen kringelt rook omhoog.

In het midden van het erf staat de gemeenschappelijke waterput, een plek waar de bewoners dagelijks samenkwamen om water te halen, maar ook om het laatste nieuws te bespreken. En dat is precies wat hier gebeurt: een groep mannen staat met de handen in de zakken te praten, terwijl een vrouw met haar hand aan de zwengel van de put staat.

Twee kinderen, dik aangekleed tegen de kou, kijken nieuwsgierig toe. Hun klompen drukken kleine sporen in de sneeuw. De sfeer is gemoedelijk en vertrouwd, iedereen kent elkaar hier.

De naam “Bloeddam” was ontstaan doordat er vroeger in dit deel van het dorp veel varkens werden geslacht. Het bloed dat bij dit werk vrijkwam, zou langs de dam hebben gestroomd, een nuchter detail uit het dagelijks leven van toen.

Rob van Assen heeft dit tafereel, naar een oude zwart/wit prent, met groot gevoel voor sfeer en licht vastgelegd. De rode daken, de bleke winterlucht, het onderlinge praatje bij de put, het roept een tijd op waarin het leven eenvoudig was en samenkomen nog vanzelf ging.