Rob van Assen
Schelpenvisser rond 1900

Langs het strand van Noordwijk aan Zee, ergens rond 1900, speelt zich een dagelijks tafereel af dat toen heel gewoon was. Een schelpenvisser staat tot zijn knieën in het water, zijn handen stevig aan de houten trekstok waarmee hij schelpen uit de branding vist. Achter hem wacht zijn trouwe trekpaard, een krachtig zwart dier dat geduldig voor de kar staat, de hoeven half in het natte zand. De kar is al halfvol, glinsterende schelpen, pas uit zee gehaald.

De lucht is wijds, het licht koel en zilverachtig, met wolken die als golven over het water rollen. Het ruisen van de zee en het kraken van nat hout lijken bijna hoorbaar.

Deze schelpenvissers verdienden hun brood met zwaar werk. De schelpen die zij uit zee trokken werden verkocht aan de molenaar, die ze brandde en maalde tot kalk of kippengrit. De visserij, vaak samen met de garnalenvangst, vormde toen een belangrijk deel van het dorpsleven.

Tot ver in de twintigste eeuw zag men zulke taferelen nog op het Noordwijkse strand, maar na de oorlog verdwenen de houten karren en werden deze vervangen door vrachtwagens en machines.

In dit schilderij vangt Rob van Assen niet alleen het ambacht, maar ook de rust van een verdwenen tijd: de man en zijn paard, verbonden met de zee, in een ritme dat allang voorbij is maar in olieverf en licht bewaard bleef.