Leo van den Ende
Molen de Valk, Leiden

Op een warme zomerdag doemt molen De Valk op boven de Leidse daken, alsof hij al eeuwenlang het ritme van de stad bewaakt. De wieken staan helder afgetekend tegen een lichte hemel vol vriendelijke wolken.

Aan de voet van de molen liggen bomen in fris groen, die het geheel een rustige, bijna parkachtige sfeer geven. De molen dateert uit 1869 en is sinds 1966 in gebruik als gemeentelijk molenmuseum.

Langs het water staan statige, bakstenen woonhuizen in het zonlicht te glanzen. Links wandelt een vrouw met haar hondje rustig over de kade; rechts steken twee voorbijgangers de witte brug over die richting de Nieuwe Beestenmarkt leidt. Het water weerspiegelt al die kleuren en bewegingen in zachte, dansende vlekjes.

Leo van den Ende brengt Leiden hier op zijn eigen manier tot leven: warm, helder en met aandacht voor de kleine dingen die een stadsdag zo aangenaam maken. Je voelt de zomer, je hoort de stad op de achtergrond, en toch hangt er een ontspannen stilte over het tafereel. Een moment dat je moeiteloos even vasthoudt.